تأثیر برنامه آشناسازی خانواده محور در پیشگیری از بروز دلیریوم در بیماران مبتلا به اختلال شریان کرونر: یک کارآزمایی بالینی

مقدمه: بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه به دلیل وجود تجهیزات و رویه‌های نا آشنا برای بیمار و خانواده وی اضطراب‌زا است. این سردرگمی و نا آشنایی باعث به هم خوردن آرامش فکری و حتی بروز اختلالات فیزیولوژیکی و روانی در بیماران می‌شود. لذا، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر برنامه آشناسازی خانواده محور بر پیشگیری از بروز دلیریوم در بیماران مبتلا به اختلال شریان کرونر در بخش CCU انجام شده است. مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه تجربی، در سال 1392 در شهر زنجان، در طی مدت سه ماه، 80 بیمار بستری در بخش CCU که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند به روش در دسترس و تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد انتخاب شدند. در گروه آزمون، برنامه آشناسازی خانواده محور اجرا شد. نمونه‌های هر دو گروه هر روز دو نوبت با استفاده از ابزار معاینه مختصر وضعیت روانی MMSE (Mini Mental Status Examination) از نظر دلیریوم بررسی شدند. سپس با استفاده از آزمون‌های آماری تی مستقل و فیشر، داده‌های حاصل، تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد میزان بروز دلیریوم در بیماران گروه آزمون نسبت به گروه شاهد با استفاده از آزمون تی مستقل و با 002/P=0 کاهش معنادار آماری داشت؛ اما این اختلاف از نظر بالینی معنادار نبود. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به سودمندی برنامه آشناسازی خانواده محور در کاهش میزان دلیریوم، استفاده از برنامه آشناسازی مفید به نظر می‌رسد، اما با این حال طراحی مطالعاتی با تعداد نمونه‌های بیش‌تر و همچنین با بررسی وضعیت روانی بیماران از نظر بروز دلیریوم، بیش از دو بار در یک شبانه روز توصیه می‌شود.